Απόσπασμα από το βιβλίο: το Θεώρημα του παπαγάλου, σελ. 488.
«Είναι αλήθεια ότι η μνήμη ενεργοποιείται όταν ξαναβρεθεί κανείς στο μέρος που συνέβησαν τα γεγονότα!
-«Η πρώτη από τις επιστήμες που ξεπρόβαλε σπό την άχρωμη θάλασσα του Αφηρημένου, φορά το σάρκικνο ένδυμα της Αφροδίτης αναδυόμενης από την ανάσα του θαλασσινού αφρού. Κάτω από ένα θόλο, εμπνευσμένο από το διάκοσμο μιας κυβιστικής ταινίας, απλώνεται σαν μια κορδέλα η σειρά των 700 πρώτων δεκαδικών ψηφίων του π.»
Είχαν φτάσει στον προορισμό τους! Ο ναός του π. Μια αίθουσα, μοναδική στον κόσμο, που είχε κάνει γενιές και γενιές νέων ανθρώπων να ονειροπολήσουν. Και τους έκανε ακόμα να ονειροπολούν, αν έκρινε κανείς από το πλήθος των εφήβων που στριμώχνονταν μέσα στην αίθουσα. Την αίθουσα που, φυσικά ήταν στρογγυλή!
Γύρω γύρω στην αίθουσα, σε μια κυκλική λωρίδα, ήταν γραμμένα τα ονόματα διάσημων μαθηματικών. Από πάνω, κάτω από έναν φωτισμένο σφαιρικό θόλο, βρισκόντουσαν τα ψηφία. Σε ομάδες των δέκα, εναλλάξ κόκκινα και μαύρα, τα πρώτα 707 δεκαδικά ψηφία του π.
Εντυπωσιασμένος από αυτο το αριθμητικό γράφιτι, ο Μάξ έριξε μια ματιά στο αρχικό 3, πήδηξε την υποδιαστολή κι άρχισε να διαβάζει: 1415926535, σε κόκκινο, 8979323846 σε μαύρο, 2643383279 σε κόκκινο, 502… επιτάχυνε την ανάγνωση, κόκκινα, μαύρα, κόκκινα. Τέλος του πρώτου κύκλου. Είχε φτάσει κάτω από το αρχικό 3, μαύρα, κόκκινα. Ο δρομέας των δεκαδικών! Επιτάχυνε κι άλλο, μαύρο, κόκκινο, μαύρο, κόκκινο όπως στη ρουλέττα. Τα κατάμαυρα μάτια του σαν την μπίλια της ρουλέττας πηδούσαν από αριθμό σε αριθμό. Κέρδισε, έχασε, κέρδισε! Τα μάτια του γέμισαν δάκρυα. Άραγε που να ήταν ο Αμέλλων αυτή τη στιγμή; Μαύρο, κόκκινο, μαύρο, κόκκινο σαν τις άκρες των φτερών του.»
-«Η πρώτη από τις επιστήμες που ξεπρόβαλε σπό την άχρωμη θάλασσα του Αφηρημένου, φορά το σάρκικνο ένδυμα της Αφροδίτης αναδυόμενης από την ανάσα του θαλασσινού αφρού. Κάτω από ένα θόλο, εμπνευσμένο από το διάκοσμο μιας κυβιστικής ταινίας, απλώνεται σαν μια κορδέλα η σειρά των 700 πρώτων δεκαδικών ψηφίων του π.»
Είχαν φτάσει στον προορισμό τους! Ο ναός του π. Μια αίθουσα, μοναδική στον κόσμο, που είχε κάνει γενιές και γενιές νέων ανθρώπων να ονειροπολήσουν. Και τους έκανε ακόμα να ονειροπολούν, αν έκρινε κανείς από το πλήθος των εφήβων που στριμώχνονταν μέσα στην αίθουσα. Την αίθουσα που, φυσικά ήταν στρογγυλή!
Γύρω γύρω στην αίθουσα, σε μια κυκλική λωρίδα, ήταν γραμμένα τα ονόματα διάσημων μαθηματικών. Από πάνω, κάτω από έναν φωτισμένο σφαιρικό θόλο, βρισκόντουσαν τα ψηφία. Σε ομάδες των δέκα, εναλλάξ κόκκινα και μαύρα, τα πρώτα 707 δεκαδικά ψηφία του π.
Εντυπωσιασμένος από αυτο το αριθμητικό γράφιτι, ο Μάξ έριξε μια ματιά στο αρχικό 3, πήδηξε την υποδιαστολή κι άρχισε να διαβάζει: 1415926535, σε κόκκινο, 8979323846 σε μαύρο, 2643383279 σε κόκκινο, 502… επιτάχυνε την ανάγνωση, κόκκινα, μαύρα, κόκκινα. Τέλος του πρώτου κύκλου. Είχε φτάσει κάτω από το αρχικό 3, μαύρα, κόκκινα. Ο δρομέας των δεκαδικών! Επιτάχυνε κι άλλο, μαύρο, κόκκινο, μαύρο, κόκκινο όπως στη ρουλέττα. Τα κατάμαυρα μάτια του σαν την μπίλια της ρουλέττας πηδούσαν από αριθμό σε αριθμό. Κέρδισε, έχασε, κέρδισε! Τα μάτια του γέμισαν δάκρυα. Άραγε που να ήταν ο Αμέλλων αυτή τη στιγμή; Μαύρο, κόκκινο, μαύρο, κόκκινο σαν τις άκρες των φτερών του.»
Το μέγαρο των ανακαλύψεων είναι ένα μουσείο αφιερωμένο στις επιστήμες και βρίσκεται στο Grand Palais στο Παρίσι, στη Γαλλία. Σχεδιάστηκε το 1937 από τον Jean Baptiste Perrin (Νόμπελ Φυσικής 1936) κατά τη διάρκεια μιας διεθνής έκθεσης με το όνομα "Τέχνες και τεχνικές στη σύγχρονη ζωή". Το 1939 η γαλλική κυβέρνηση αποφάσισε να μετατρέψει τις εγκαταστάσεις σε ένα νέο μουσείο το οποίο τώρα καταλαμβάνει 25.000 τετραγωνικά μέτρα. Τον Ιανουάριο του 2010 το μουσείο συγχωνεύτηκε με τη Cité des Sciences et de l'Industrie. Το νέο ινστιτούτο ονομάστηκε universcience. Σήμερα το μουσείο περιλαμβάνει μόνιμα εκθέματα για τα Μαθηματικά, τη Φυσική, τη Χημεία, τη Γεωλογία και τη Βιολογία, διαθέτει διαδραστικά πειράματα με σχολιασμό από καθηγητές. Τέλος, διαθέτει ένα Zeiss planetarium με 15-μετρο τρούλο.
Η αίθουσα του π
Το μουσείο περιέχει μία κυκλική αίθουσα γνωστή σαν "αίθουσα του π". Στον τοίχο της είναι γραμμένα 707 στοιχεία του π. Τα ψηφία είναι μεγάλα ξύλινα στοιχεία τοποθετημένα στο θολωτό ταβάνι. Βασίζονται στον υπολογισμό που έκανε το 1853 ο Άγγλος μαθηματικός William Shanks, ο οποίος περιλάμβανε στο 528ο ψηφίο. Το λάθος εντοπίστηκε το 1946 και διορθώθηκε το 1949. Σ'αυτήν την αίθουσα αναφέρεται το παραπάνω απόσπασμα.
