Δευτέρα 14 Μαρτίου 2016
Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016
Ο θαυμαστός αριθμός π
Ο θαυμαστός αριθμός π
Θαυμαστός που είναι ο αριθμός π
Τρία κόμμα ένα τέσσερα ένα
Κάθε του ψηφίο είναι και μια αρχή
Πέντε εννέα δυο αφού ποτέ δεν τελειώνει.
Δεν πιάνεται έξι πέντε τρία πέντε με μια ματιά
Οκτώ εννέα με έναν υπολογισμό
Επτά εννέα με την φαντασία
Αλλά ούτε και τρία δυο τρία οκτώ με ένα αστείο ή με μια παρομοίωση.
Τέσσερα έξι με τίποτα
Δυο τέσσερα έξι τρία στον κόσμο
Το πιο μακρύ φίδι της γης δεν είναι πιο μεγάλο από κάμποσα μέτρα.
Το ίδιο, μόνο που κάπως πιο πολύ,τα φίδια των παραμυθιών.
Η πομπή των ψηφίων του π.
Δεν σταματά στο περιθώριο της σελίδας.
Μπορεί να συνεχίσει επάνω στο τραπέζι στον αέρα,
Στον τοίχο, σ ένα φύλλο, σε μια φωλιά, στα σύννεφα, κι έτσι μέχρι τον ουρανό
Σ όλα τα πλάτη τα απροσμέτρητα τα ουράνια.
Αχ,πόσο μικρή, σαν ποντικιού μικρή,είναι η ώρα του κομήτη!
Πόσο αδύναμη η ακτίνα του αστεριού, που στo οποιοδήποτε διάστημα λυγίζει!
Κι εδώ, δυο τρία δεκαπέντε τριακόσια δεκαεννέα
Ο αριθμός του τηλεφώνου μου,το μέγεθος του πουκαμίσου σου
Το έτος χίλια εννιακόσια εξήντα τρία, έκτος όροφος.
Ο αριθμός των κατοίκων εξήντα πέντε δεκάρες
Περιφέρεια των γοφών δυο δάκτυλα, ένας κώδικας, ένας γρίφος ,
Εκεί που θα πάει γρήγορα και αποκαμωμένη
Και παρακαλείσθε να παραμένετε ήρεμοι
Κι η γη θα περάσει, ο ουρανός θα περάσει,
Όχι όμως κι ο αριθμός π, για αυτό δεν γίνεται λόγος,
Θα συνεχίσει με ένα καλό πέντε
Με ένα έξοχο οκτώ
Με ένα επτά που δεν είναι τελικό
Να βιάζεται, αχ, να βιάζεται, στην οκνηρή αιωνιότητα
Να συνεχίσει.
Ποίημα για τον διάσημο αριθμό από την Πολωνή ποιήτρια Wieslawa Szymborska-
βραβευμένη με το νόμπελ λογοτεχνίας το 1966- με τίτλο Ο θαυμαστός αριθμός π.
Θαυμαστός που είναι ο αριθμός π
Τρία κόμμα ένα τέσσερα ένα
Κάθε του ψηφίο είναι και μια αρχή
Πέντε εννέα δυο αφού ποτέ δεν τελειώνει.
Δεν πιάνεται έξι πέντε τρία πέντε με μια ματιά
Οκτώ εννέα με έναν υπολογισμό
Επτά εννέα με την φαντασία
Αλλά ούτε και τρία δυο τρία οκτώ με ένα αστείο ή με μια παρομοίωση.
Τέσσερα έξι με τίποτα
Δυο τέσσερα έξι τρία στον κόσμο
Το πιο μακρύ φίδι της γης δεν είναι πιο μεγάλο από κάμποσα μέτρα.
Το ίδιο, μόνο που κάπως πιο πολύ,τα φίδια των παραμυθιών.
Η πομπή των ψηφίων του π.
Δεν σταματά στο περιθώριο της σελίδας.
Μπορεί να συνεχίσει επάνω στο τραπέζι στον αέρα,
Στον τοίχο, σ ένα φύλλο, σε μια φωλιά, στα σύννεφα, κι έτσι μέχρι τον ουρανό
Σ όλα τα πλάτη τα απροσμέτρητα τα ουράνια.
Αχ,πόσο μικρή, σαν ποντικιού μικρή,είναι η ώρα του κομήτη!
Πόσο αδύναμη η ακτίνα του αστεριού, που στo οποιοδήποτε διάστημα λυγίζει!
Κι εδώ, δυο τρία δεκαπέντε τριακόσια δεκαεννέα
Ο αριθμός του τηλεφώνου μου,το μέγεθος του πουκαμίσου σου
Το έτος χίλια εννιακόσια εξήντα τρία, έκτος όροφος.
Ο αριθμός των κατοίκων εξήντα πέντε δεκάρες
Περιφέρεια των γοφών δυο δάκτυλα, ένας κώδικας, ένας γρίφος ,
Εκεί που θα πάει γρήγορα και αποκαμωμένη
Και παρακαλείσθε να παραμένετε ήρεμοι
Κι η γη θα περάσει, ο ουρανός θα περάσει,
Όχι όμως κι ο αριθμός π, για αυτό δεν γίνεται λόγος,
Θα συνεχίσει με ένα καλό πέντε
Με ένα έξοχο οκτώ
Με ένα επτά που δεν είναι τελικό
Να βιάζεται, αχ, να βιάζεται, στην οκνηρή αιωνιότητα
Να συνεχίσει.
Ποίημα για τον διάσημο αριθμό από την Πολωνή ποιήτρια Wieslawa Szymborska-
βραβευμένη με το νόμπελ λογοτεχνίας το 1966- με τίτλο Ο θαυμαστός αριθμός π.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)